Dziś przedstawiamy sylwetki kolejnych oficerów, których pamięć uczcimy w Alei Dębów w Woli Gułowskiej. Upamiętnieni zostaną ppłk. st. spocz. Marek Stanisław Mysłakowski, mjr Piotr Popławski oraz mjr Zenon Sierżycki. Fundatorami Dębów Pamięci są Wojewoda Lubelski Lech Sprawka, Batalion Dowodzenia 3 Pułku Strzelców Konnych 15 Giżycka Brygada Zmechanizowana oraz Poseł na Sejm Sławomir Skwarek.
Ppłk. st. spocz. Marek Stanisław MYSŁAKOWSKI-ŚWIESTA syn Adama i Marii z Dunin-Rzuchowskich, ur. 25.04.1890 r. w Mogielnicy, powiat trembowelski (obecnie Ukraina), zm. wiosna 1940 r. zamordowany w Charkowie, jego nazwisko jest na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej m. spoczynku Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu Polski Cmentarz Wojskowy w Charkowie-Piatichatkach (Ukraina). Absolwent Gimnazjum Realnego w Koszycach oraz oficerskich kursów austriackich. Przebieg służby wojskowej: – od 1918 w Wojsku Polskim, Polska Misja Wojskowa w Wiedniu; – mjr ze starszeństwem 01.04.1919 r., oficer DOK I; – 1919-1920, w Generalnym Inspektoracie Jazdy; – 1920-1922, 8 Pułku Ułanów, jako instruktor jazdy w Centrum Szkolenia Kawalerii; – 1923, zastępca dowódcy 10 Pułku Strzelców Konnych; – 1923-1924, dowódca szwadronu zapasowego 20 Pułku Ułanów; – 11.04.1924-14.02.1929, zastępca dowódcy 3 Pułku Strzelców Konnych. – 03.1929, przeniesiony z P3SK do kadry Oficerów Kawalerii do dyspozycji DOK III; – 05.03.1929, wyróżniony pochwałą przez dowódcę P3SK płk. dypl. Jana Władysława Rozwadowskiego: (…) Rozkazem Pana Ministra Spraw Wojskowych został major Marek MYSLAKOWSKI z-ca d-cy pułku odesłany na inne stanowisko. Opuszczając pułk może spojrzeć na obfity dorobek swej pracy. Jest to żołnierz całą swą duszą oddany służbie wojskowej. W pierwszym rzędzie twardy dla siebie, równocześnie jednak przekonany o konieczności stawiania surowych wymagań swym podkomendnym. Srogie jego serce żołnierskie nie jest jednak niedostępne uczuciom ludzkim, ujmując się zawsze wówczas w charakterze dowódcy pułku, gdy widziałem, że mnie jako dowódcy nie były znane łagodzące okoliczności. 14 Jednodniówka, czerwiec 2020 rok Szczery orędownik młodzieży, widząc w niej właściwych budowniczych naszej przyszłości. Był lojalnym podkomendnym i również sprawiedliwym jak wymagającym zwierzchnikiem. Jest on wzorem pracownika nieszczędzącego swych sił, stawiając własne sumienie jako najwyższy sprawdzian swej obowiązkowości. Z jego szkoły wychodzą żołnierze zahartowani. Tą właśnie pracą On dobrze przysłużył się naszej ojczystej armii, gdyż taka surowa szkoła żołnierska najlepiej przysposabia do właściwego celu naszej służby jakim jest przygotowanie do wojny. 3 pułk strzelców konnych, któremu jest przeznaczona zaszczytna straż naszych wschodnich rubieży powinien o tem pamiętać szczególnie. Nie jednemu zapewne ta twarda szkoła żołnierska zbyt ciężką się wydawała, lecz jestem przekonany, że żołnierze szczerze sprawie oddani w przyszłości z wdzięcznością wspominać będą pracę dokonaną pod kierownictwem majora MARKA MYSŁAKOWSKIEGO, który podczas niej kierował się moralnym nakazem przelania swych wiadomości wojskowych na tych, których szkolenie zostało Mu powierzone. Odchodzącemu z pułku majorowi MYSŁAKOWSKIEMU jako dowódca wyrażam swoje uznanie i podziękowanie w IMIENIU SŁUŻBY”: – od 31.06.1929, w stanie spoczynku; – 01.1930, ofiarowuje 300 złotych na kościół garnizonowy w Wołkowysku; – 26.04.1930, otrzymuje Odznakę Pamiątkową Pułku 3 Strzelców Konnych. Bankowiec. Członek honorowy Towarzystwa Hodowli Koni w Grudziądzu i członek zarządu Przemyskiego Klubu Jazdy Konnej w Przemyślu. Aresztowany. Zamordowany w Charkowie.
Mjr Piotr POPŁAWSKI, ur. 24.12.1878 W składzie 3 psk według Roczników oficerskich 1921 i 1924. Na obecną chwilę brak innych informacji o mjr. Piotrze Popławskim.
Mjr w st. spocz. Zenon SIERŻYCKI, syn Witolda, ur. 22.06.1896 r., Dederkały gm. Szumsk pod Krzemieńcem na Wołyniu, zm. 28.06.1941 r., rozstrzelany, miejsce stracenia i pochówku nieznane. Ukończył Szkołę Handlową w Krzemieńcu, następnie rozpoczął studia na Politechnice Kijowskiej. Działał w polskiej organizacji patriotycznej i chcąc pozbyć się uciążliwego nadzoru policji przerwał studia i wstąpił do Siergiejewskiej Szkoły Artylerii w Odessie którą, ukończy w czerwcu 1915 roku. W stopniu chorążego otrzymuje przydział do 35. brygady artylerii armii rosyjskiej. Uczestniczy m.in. w walkach pod Przemyślem. Trzykrotnie ranny awansowany na podporucznika, a następnie na porucznika. W roku 1917 przeniesiony do artylerii konnej. W czasie wojny domowej w Rosji por. Sierżycki w grudniu 1917 roku gromadzi wokół siebie grupę żołnierzy Polaków i wraz ze sformowaną przez siebie i w pełni wyposażoną baterią dołączył do II Korpusu Polskiego. Uczestnicząc w jego walkach dostaje się do niewoli, ucieka i w Kijowie nawiązuje kontakt z Polską Organizacją Wojskową, przez pewien czas dowodzi Legią Oficerską. Przebieg służby wojskowej: – 1918, przedostaje się do Lublina, skierowany do Włodzimierza Wołyńskiego pod komendę rtm. Feliksa Jaworskiego – 01.1919, w składzie powstałego „ Szwadronu rotmistrza Jaworskiego” walczy z dużymi sukcesami w wojnie polsko-bolszewickiej; – 1920, bierze udział w walkach w składzie Jazdy Ochotniczej mjr. Jaworskiego; – 07.1920, dowodzi szwadronem 2. Lubelskiego Pułku Jazdy Ochotniczej, Brygady Jazdy Ochotniczej mjr. Feliksa Jaworskiego i w ramach operacji zwanej obecnie Bitwą War- Jednodniówka, czerwiec 2020 rok 17 szawską, której oddziały walczą i gromią bolszewików od Radzymina do rz. Bug i dalej w walkach pościgowych do Suwałk; – 30.09.1920, rozkazem Naczelnego Wodza następuje rozwiązanie Jazdy Ochotniczej mjr. Feliksa Jaworskiego. Za walki z bolszewikami wyróżniony Krzyżem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych i Krzyżem walecznych. Dwukrotnie ranny, w tym raz ciężko. – od 12.1920, rtm., w składzie powstałego 19 Pułku Ułanów Wołyńskich, dowódca pułku mjr. Feliks Jaworski; – 1923, odbył szkolenie na Kursie Obserwatorów Lotniczych w Toruniu; – 1924, kurs dla starszych oficerów kawalerii w Centralnej Szkole Kawalerii w Grudziądzu; – 1925-1927, mjr, of. szkoleniowy 19 pu, 1927 r. na kilkumiesięczny leczeniu szpitalnym; – 31.10.1927 – 1928, I oficer sztabu, 2 Samodzielnej Brygady Kawalerii; – 1928-1930, Komendant Szkoły Podoficerów Zawodowych K.O.P. w Niewirkowie; – 08.04.1930, przybycie z K.O.P. do P3SK w Wołkowysku na stanowisko kwatermistrza; – 11.06.1930, objęcie obowiązków kwatermistrza P3SK, szkolenie przygotowawcze do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie; – 21.06.1930, przeniesiony z P3SK na staż do 24 Pułku Artylerii Polowej w Jarosławiu; – 03.08.1930, przeniesiony z P3SK na staż do 62 Pułku Piechoty w Bydgoszczy; – 14.10.1930, po miesięcznym urlopie wypoczynkowym nie wraca już do P3SK; – 12.1931, w dyspozycji dowódcy O.K. III; – 1932 ze względu na zły stan zdrowia został przeniesiony w stan spoczynku, nie figuruje w spisie oficerów kawalerii WP z tego roku. Odznaczenia: Virtuti Militari, Krzyż Walecznych. W 1939 r. aresztowany przez NKWD w swoim majątku w rejonie Wilna. Zaginiony. Prawdopodobnie osadzony w więzieniu w Wilnie i rozstrzelany 28.06.1941 r. (data na symbolicznej mogile). Miejsce stracenia i pochówku nieznane. Nie figuruje na żadnej z List Katyńskich.
(Źródło: Jednodniówka: pismo Szwadronu Toporzysko w barwach Pułku 3 Strzelców Konnych im. Hetmana Polnego Koronnego Stefana Czarnieckiego. Red. M. Hazubski, M. Layer, Z. Seibt, D. Waligórski. Czerwiec 2020.)
